episode one kiss…. One last time

Edits: a lot
Model: shan and sheena
Photographer: no idea (photo provided by shan)

ang sumusunod na paglalathala ay hango sa totoong buhay................. na base sa aking napanaginipan kahapon

Isang napaka-alinsangan na tanghali ang sa amin ay bumulaga. Hindin na kinakaya ng AC ang sadyang dami ng bilang ng tao at sumabay pa dito ang cost-cutting ng kumpanya. Alas dose na ng tanghali – hudyat para makipagpatayan ang mga tao sa pagpila sa iilang elevator ng kumpanya. Binubuo ng 48 na palapag ang gusali na aming pinagtatrabahuhan at sa pagbibiro ng tadhana ay nasa 8th floor kami. O anu naman naun!? Hhmmm…. Wala naman… ibig sabihin lang naman nito ay box-office na ang elevator pagdating sa aming floor na maihahambing sa MRT pag rush hour. Mauubos ang lunchbreak mo sa paghihintay lang ng karo este elevator pala. [ding] ang tunog ng elevator at gaya ng inaasahan, literal na naghahalikan ang mga tao – lalake sa lalake, babae sa babae, bakla sa manager, manager sa secretary at kung anu-ano pa. Gutom na gutom na kami ni shan at nagmamakaawa na ang bulate sa aking tiyan na sikillin na ang kanyang paghihintay. [ding] ansabi ulet ng elevator, nagkatinginan kami ni shan at wari nagkasundo na anu’t anu man ang manyari ay sasakay na kami. Tyempo naman na maluwag ang elevator dahil mga kapatid naming tagalinis ang sakay nito. Sa wakas! Nasa ground floor na kami pagkatapos maghintay ng halos 18 minuto.

Tinahak naming 2 ni shan ang daan patungo sa bilihan ng kakarampot na pagkain na nagkakahalaga ng 60 pesos. Habang naglalakad, d naiwasan ng aking kasama na magsalita ng mga kabulastugang bagay. Tinanong nya kung baket kelangang maghalikan ng mga tao sa elevator tuwing lunchbreak, kung bakit madami sa aming mga kasama ang pawisin ang kili-kili, kung bakit kelangan naka-coat at tie pa ang tagalinis ng restroom, kung baket mas malaki ang sweldo ko sa kanya gayong parehas lang kaming nagtutulak ng droga… este ng kariton pala na puno ng paper towels at tissue paper. Sa loob-loob ko lang, may sayad na talaga ito pero naisip ko na may punto nga sya kahit papano. Wala naman sa akin kung maghalikan ang mga tao sa elevator pero pag nakakita ka ng dude-to-dude-lip-lock-action, hindi ba nakakasuka!? Parang gugustuhin mo ng mabulag sa mga sandaling yun. Tas mag-moan pa at papangalandakan ang 28 minuto nilang French kiss… pwe! Get a room! Nasuka ako sa loob ng bibig ko syet!

Habang patuloy ang pagsasalita ni shan, napansin ko na may isang babae na sa kanya ay nakatingin na parang nandidiri at/o nag-aamok ng away. Di ito alintana ni shan dahil sya ay bisi sa kanyang expose ng aming kumpanya. Hanggang sa nakasabay na namin sa paglalakad yung babae – sya sa kaliwa, ako sa sa gitna at ang pakawalang si shan sa kanan. Tinignan ako ng babae pagdaka’y tinitigan nya si shan na waring nagsasabi na “shaddap!”. Sa tagal naming nagtatrabaho dito, bakit parang d pamilyar ang babae na ito!? Gamit ang mapanuri kong mga mata, tinitigan kong mabuti ang kanyang mukha, leeg, kasuotan, dibdib, pusod ngunit d ko na nagawang suriin pa ang parteng mas mababa pa dun. Sandali lang, kelangan pala ng pagsasalarawan ng aking kasama/bida para malaman nyo naman ang kanyang hitsura.

Sa kanyang taas na 5’3 at mala gatas ng kalabaw na kutis, di mo iisipin na kabilang si shan sa mga tagalinis ng opisina. Maraming mga lalaki ang nagsasabi na kabilang daw sya sa pederasyon ng mga badaff. Akin din namang napansin na may pilantik sya sa kanyang mga daliri. Tinanong ki na din ito sa kanya dahil mismo ay nababagabag at ilang beses na din nyang pinabulaanan ang mga haka-haka ng mga tao. Naisip ko na baka naman inggit lang ang mga nagsasabi nun dahil sadyang maraming tao, mapa-babae man o bakla, ang naghahabol sa kanya. Ewan ko ba kung bakit di nya ini-entertain. Hilig din nyang magsuot ng hapit na damit upang ipakita ang hubog ng kanyang katawan. Iyon marahil ang punut-dulo ng pagrereklamo nya ng pagsusuot namin ng coat at tie. Simula pa lang ng magkasama kami, d na sya nagbago ng hairstyle – ang always popular at trendy na semikal. Mabait, palautos, buraot at pangahas – yan si shan.

Napatigil kami sandali sa aming paglalakad at napansin nya ang babae sa aming tagiliran. Dedma lang sya at patuloy pa din sa pagsasalita habang kami ay muling umusad.

“ang ingay naman neto.” Pabulong na sinabi ng babae.

Bahagyang hinila ng babae ang sleeve ng aking coat atsaka nagtanong ng pabulong
“sinu ba yan!? Bakit ang ingay nya!? Sinu ba kausap nyan?”

sa unang pagkakataon ay naamoy ko ang halimuyak ng babae – gumagamit sya ng kulay pink na sunsilk shampoo, d pa din sya kumakain dahil amoy colgate plax pa ang kanyang hininga (syet! Ang class neto!). ang damit nya ay sponsored ni aling bebang at ang mahaba at unat nyang buhok ay no-rebond ni pareng bogard na kapatid ng suki naming magtataho sa ilalim ng tulay sa batanes street. Sadyang magaling magdala ng sarili at ng damit ang babae kung kaya’t napaka-elegante nyang tingnan kahit pa di kaputian ang kanyang kutis. Ang kanyang dibdib, malambot pero d kalakihan… sapat lang para mapunan ng palad.

Binulungan ko si shan at sinabi ko na talent scout ang katabi ko at interesado sya sa kanya. Tinabig ako ni shan ng sobrang OA na naging dahilan para matalisod ako at d sinasadyang mahawakan ang maselang parte ng katawan ng isang dilag na naka-tambay… ang kanyang puwet.

“hi ako si shan. Wala pa ko experience sa pagmo-model pero handa akong matuto” buong pagmamalaki nyang sinabi.

Halong pagtataka, pagkamangha at pandidiri ang mababasa mo sa mukha ng babae… lalong naging singkit ang tsinita na nyang mga mata na natatakpan ng maangas na reading glasses. Nang d sya kinibo ng babae, dali-daling bumaling ang atensyon sa akin ni shan..

itutuloy....



marahil nagtataka kayo, anu ang kinalaman ng pic at ng title sa kwento ko.... d ko din lubos na maisip e. basta maganda lang yung pic at pine-pressure ako ni shan (oo! totoong tao sya sa totoong buhay) na i-post yung ma-angas na pic nila ni sheena (na totoong tao din)